Θέμα σχολιασμού ή ανάπτυξης παραθέματος/άποψης/απόψεων σε παράγραφο ή σε
εκτενέστερο κείμενο
Σε εκτενέστερο κείμενο
Κείμενο
«Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να ζεις μέσα τους χωρίς να ζεις μαζί τους. Όπως και άνθρωποι που ενώ ζεις μαζί τους είναι αδύνατον να ζεις μέσα τους, έγραφε ο Γκαίτε. Με άλλα λόγια, μέσα σε πολυμελή οικογένεια, μέσα σε φασαριόζικη παρέα που γλεντοκοπά, μέσα σε μια ομάδα που εκδράμει, η εσωτερική μοναξιά, η αληθινή γνήσια μοναξιά ενός μέλους μπορεί να φτάνει στην απελπισία.» (Μάρω Βαμβουνάκη).
Θέμα
Σε κείμενό σας, με 350-400 λέξεις, που θα αναρτηθεί στο ιστολόγιό σας να σχολιάσετε το παραπάνω παράθεμα.
Μονάδες 30
Απάντηση
Μόνος από επιλογή;
Σε όλους μας έχει, ίσως, συμβεί να βρεθούμε σε φυσικούς κοινωνικούς χώρους, σε παρέες, σε συντροφιές, σε χώρους διασκέδασης, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, ανάμεσα σε γνώριμα, γνωστά μας, ακόμα και σε οικεία και φιλικά πρόσωπα, αλλά να αισθανόμαστε μόνοι και να θέλουμε να μένουμε μόνοι.
Αισθανόμαστε μόνοι, γιατί δε μας συνδέει κάτι το ιδιαίτερο με όσους είναι στον ίδιο φυσικό χώρο με μας. Είναι κοντά μας τοπικά, αλλά δεν είναι κοντά μας ψυχικά. Ζουν μαζί μας, αλλά δεν ζουν μέσα μας, σύμφωνα με τα λόγια του Γκαίτε. Τι συμβαίνει, λοιπόν, και ο «φύσει» κοινωνικός άνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει ψυχικά και συναισθηματικά κοντά με τους άλλους; Φταίνε εκείνοι; Φταίει ο ίδιος; Πώς εξηγείται η αποξένωση και η μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι παρότι ζουν πολύ κοντά;
Κατά τη γνώμη μου, το φαινόμενο αυτό – ας μην πούμε πρόβλημα, γιατί δε είναι σε κάθε περίπτωση πρόβλημα – οφείλεται και στο ίδιο το άτομο και στους άλλους, αλλά και στις συνθήκες της ζωής, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στην εποχή μας.
Υπάρχουν περιπτώσεις που το ίδιο το άτομο επιλέγει τον μοναχικό τρόπο ζωής. Σημαντικό ρόλο στις περιπτώσεις αυτές παίζει η ιδιοσυγκρασία του, δηλαδή η ιδιαίτερη βιολογική και συναισθηματική υπόστασή του, από την οποία εξαρτάται ο τρόπος αντίδρασής του στα ερεθίσματα που δέχεται, ο τρόπος εκδήλωσης των συναισθημάτων του και η συμπεριφορά του στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν τη συνεχή έκθεσή τους σε κοινωνικότητα καταπιεστική, ενώ άλλοι τη χαίρονται. Αν και, συνήθως, η μοναξιά θεωρείται επώδυνη, υπάρχουν άνθρωποι που την επιζητούν ως ανάγκη για ιδιωτικό χώρο και χρόνο και τη θεωρούν ευκαιρία για προσωπική, πνευματική και δημιουργική ανάπτυξη, για περισυλλογή και αυτογνωσία. Υπάρχουν, ωστόσο, και περιπτώσεις που το άτομο κλείνεται στον εαυτό του από έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης και από αναστολές να εκδηλωθεί αυθόρμητα και αντίθετα με τις κοινωνικές συμβατικότητες και να μοιραστεί στιγμές της ζωής του με άλλους.
Οι ενδοιασμοί αυτοί, που οδηγούν το άτομο στη μοναξιά, είναι πολύ πιθανό να οφείλονται στη στάση και στη συμπεριφορά των άλλων και στις γενικότερες συνθήκες της σύγχρονης ζωής. Ο ανταγωνισμός, ο ατομικισμός, οι κοινωνικές προκαταλήψεις, η εγκληματικότητα κάνουν τους ανθρώπους δύσπιστους, καχύποπτους, απρόθυμους να συναναστραφούν άλλους ανθρώπους. Έτσι αποξενώνονται και μονάζουν.
Η στάση απέναντι στη μοναξιά δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Άλλοι τη θεωρούν κατάσταση αντίθετη προς την κοινωνική φύση του ανθρώπου και επώδυνη και άλλοι ευεργετική, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να καλλιεργούνται, να οργανώνουν και να χαίρονται την προσωπική τους ζωή χωρίς ανούσιες κοινωνικότητες και πληκτικές κοσμικότητες.
Σπυρίδων Κ. Κούτρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου