ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
Κείμενο 1 (Μη λογοτεχνικό, 15219)
Ο ρατσισμός στα σχολεία
Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί άρθρο του Πασχάλη Πούλου, Υπεύθυνου στο Κοινωνικό Φροντιστήριο Νέας Μάκρης, και ανακτήθηκε από το ιστολόγιο zwanatolika.gr στις 28 Σεπτεμβρίου 2017 (με περικοπές).
Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε όχι μόνο στους ενήλικες, αλλά και στα παιδιά και στους εφήβους. Με δεδομένο ότι σε όλα τα σχολεία βρίσκονται παιδιά με διαφορετικότητες, που προσδιορίζονται από τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, από τις αξίες, τις ιδέες, την αναπηρία, τις μαθησιακές δυσκολίες και άλλα, ο ρατσισμός εκδηλώνεται με τη μορφή διακρίσεων που αφορούν στην εξωτερική εμφάνιση, στο επίπεδο των σχολικών επιδόσεων, στο βάρος του σώματος, στην κοινωνική θέση, στην καταγωγή, στην εθνικότητα, στις σεξουαλικές προτιμήσεις και σε οποιαδήποτε έκφραση της διαφορετικότητας.
Όλοι μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, υπήρξαμε μάρτυρες ή θύματα κοινωνικού ή φυλετικού ρατσισμού που εκδηλώνεται, κυρίως, στα προαύλια των σχολείων με σωματική βία, απειλές, ύβρεις και λεκτική βία. Συμβαίνει, όμως, και μέσα στις σχολικές τάξεις, όπου εστιάζεται στην επίδοση των μαθητών. Από τη μία η κακή επίδοση ή μια λαθεμένη απάντηση σε ένα ερώτημα προκαλεί τον χλευασμό, δυσμενή σχόλια, την αρνητική κριτική και την απόρριψη της διαφορετικότητας. Από την άλλη, η πολύ καλή επίδοση επισύρει δυσμενή σχόλια του τύπου «είσαι φυτό» εις βάρος των επιμελών μαθητών που είναι πάντα συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και διακρίνονται στην τάξη.
Ο ρατσισμός, με οποιανδήποτε μορφή, όταν εκδηλώνεται, πλήττει όλους, θύτες, θύματα και κοινωνικό σύνολο. Δημιουργεί αίσθημα κατωτερότητας, κυρίως, στα θύματα, Γι’ αυτό και επιβάλλεται αναζήτηση και ανεύρεση λύσεων για την αντιμετώπιση στου σοβαρού αυτού προβλήματος.
Κείμενο 2 (Λογοτεχνικό)
[ Η Αστραδενή στο σχολείο]
Το ακόλουθο κείμενο είναι απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Αστραδενή» της Ευγενίας Φακίνου (Κέδρος, 1982). Κεντρικό στοιχείο της πλοκής είναι η ζωή στην Αθήνα ενός μικρού κοριτσιού – μαθήτριας του δημοτικού – που μεταναστεύει από τη Σύμη.
Σήμερα στο σχολείο πολύ πικράθηκα. Και την περίμενα πως και πώς αυτή τη μέρα. Γιατί σήμερα θα μας έδινε διορθωμένες τις εκθέσεις μας. Η δεσποινίς, λοιπόν, αφού μπήκαμε μέσα, μοίρασε ολονών τα τετράδια. Μόνο σε μένα δεν το ’δωσε.
«Έχω», λέει η δεσποινίς, «εδώ τρεις διαφορετικές εκθέσεις που θέλω να τις ακούσει όλη η τάξη. Η μία είναι της Χατζηπέτρου, η άλλη του Σακίνου και η τρίτη της Πετροπούλου».
Πρώτα λοιπόν, η δεσποινίς μας διάβασε του Σακίνου. Αυτός είναι ο αταξιάρης ο Γιώργος, ο ξάδελφος του Κυριακού. Είχε γράψει πέντε σειρές όλες όλες.
Έλεγε:
«Σήμερα πήγαμε στο Μουσείο. Είχε μέσα κάτι αρχαία πράγματα. Εμένα μ’ αρέσουν τα διαστημόπλοια και οι πύραυλοι. Αλλά ακόμα δεν έχουν φτιάξει μουσείο για πυραύλους. Όταν θα φτιάξουν, θα πηγαίνω με τις ώρες».
«Λοιπόν», του είπε η δεσποινίς, όταν τέλειωσε το διάβασμα, «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο; Είναι ελληνικά αυτά; Είναι καν έκθεση αυτή; Πες στη μητέρα σου να ’ρθει που τη θέλω».
Θα σας διαβάσω τώρα την έκθεση της Χατζηπέτρου, μας είπε.
(Τρέμουν τα χέρια μου από την αγωνία ... Παγώνουν τα δάχτυλά μου ...)
«Είναι η πρώτη φορά που πήγα σε τόσο μεγάλο Μουσείο. Είχε ωραία παλιά πράγματα μέσα. Είχε κολιέ και βραχιόλια που φορούσαν οι αρχαίες κυρίες, είχε και όπλα και μάσκες που φορούσαν οι αρχαίοι πολεμιστές. Αγάλματα και τεράστια βάζα που τα λένε αμφορείς.
Δυο πράγματα θα θυμάμαι σ ́ όλη μου τη ζωή από το μεγάλο μουσείο της Αθήνας. Το παιδί πάνω στο άλογο και τον Αριστόδικο. Δεν μπορώ να πω, ποιο απ’ τα δυο μου έκανε πιο πολύ εντύπωση.
Το παιδί πάνω στ’ άλογο, νόμιζες ότι θα έδινε μια στ’ άλογό του κι αυτό θα σαλτάριζε μακριά απ’ τα κάγκελα και τα μουσεία. Κι ότι ελεύθερο θα έτρεχε σ’ όλη την Ελλάδα. Θα ανέβαινε βουνά, θα κατέβαινε πεδιάδες, θα πήδαγε ποταμάκια κι όλο θα έτρεχε, χωρίς να σταματήσει ποτέ.
Νομίζω ότι το παιδί και το άλογο είναι οι πιο φυλακισμένοι άνθρωποι που έχω δει στη ζωή μου ...
Κι ο πιο αδικημένος ο Αριστόδικος.
Κανένας δεν τον κοιτάει, κανείς δεν του δίνει σημασία. Όλοι τον προσπερνάνε, για να σταθούν πέντε μέτρα πιο κει, στο άγαλμα του Δία ή του Ποσειδώνα. Όλοι βλέπουν το τεράστιο άγαλμα και κανείς, μα κανείς δε βλέπει τον Αριστόδικο. Ούτε κι εγώ ήξερα ότι τον λέγαν έτσι. Μου έκανε όμως εντύπωση που το στήθος και το πρόσωπό του ήτανε όλο γρατζουνιές και χαρακιές. Διάβασα τότε το χαρτάκι που έλεγε, ότι βρέθηκε πριν σαράντα χρόνια στα Μεσόγεια της Αττικής κι ότι οι χαρακιές στο στήθος και στο πρόσωπο είχανε γίνει από το αλέτρι του γεωργού.
Γι’ αυτό λέω ότι τον αδικήσαμε. Τον αδίκησαν αυτοί που τον βάλανε δίπλα σ’ αυτόν τον υπέροχο Δία. Αλλά τον αδικήσαμε κι εμείς που δεν του ρίξαμε ούτε ένα βλέμμα. Γι’ αυτό του αφιερώνω αυτή την έκθεση».
«Είσαι ένα υπερφίαλο1 πλάσμα, Χατζηπέτρου» είπε η δεσποινίς. «Ποιος σου δίνει, νομίζεις, το δικαίωμα να λυπάσαι ένα έργο τέχνης; Άσε, τις παιδαριώδεις φλυαρίες για το προηγούμενο άγαλμα του παιδιού και του αλόγου ... Δεν ξεύρω τι είδους εκθέσεις γράφατε στο νησί σου, αλλά καιρός είναι να μάθεις να γράφεις πραγματικές εκθέσεις».
1 αλαζονικό
ΘΕΜΑΤΑ
ΘΕΜΑ 1
1ο υποερώτημα (μονάδες 10)
Να σημειώσεις ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ), σύμφωνα με το Κείμενο 1:
α. Ο ρατσισμός συναντάται σε όλες τις ηλικίες και στρέφεται ενάντια σε όλα τα είδη της διαφορετικότητας.
β. Ο φυλετικός ή ο κοινωνικός ρατσισμός εμφανίζεται πολύ περισσότερο στα εξωσχολικά περιβάλλοντα και λιγότερο στα σχολεία.
γ. Η εκδήλωση ρατσιστικών φαινομένων πλήττει τα θύματα και το κοινωνικό σύνολο, αλλά αφήνει ανεπηρέαστους τους θύτες.
δ. Η κακή επίδοση στα μαθήματα δεν αποτελεί αιτία διαφοροποίησης στο σχολείο.
ε. Ο ρατσισμός έχει ως συνέπεια το θύμα να αισθάνεται κατώτερο έναντι του θύτη και των άλλων.
Μονάδες 10
2ο υποερώτημα (μονάδες 10)
Με συντομία να παρουσιάσεις τη θέση που διατυπώνει στην 1η παράγραφο του Κειμένου 1 («Ο ρατσισμός είναι … της διαφορετικότητας») ο συγγραφέας και τον τρόπο με τον οποίο την αποδεικνύει.
Μονάδες 10
3ο υποερώτημα (μονάδες 15)
Ποια ρηματικά πρόσωπα επιλέγει ο συγγραφέας στο Κείμενο 1, για να εκφράσει τις σκέψεις του (μονάδες 4); Δώσε από ένα παράδειγμα (μονάδες 4) και αιτιολόγησε ποιο πρόσωπο, κατά τη γνώμη σου, δημιουργεί πιο αντικειμενική απόδοση των νοημάτων (μονάδες 7).
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ 2
«Ο ρατσισμός, με οποιανδήποτε μορφή, όταν εκδηλώνεται, πλήττει όλους, θύτες, θύματα και κοινωνικό σύνολο. Δημιουργεί αίσθημα κατωτερότητας, κυρίως, στα θύματα, Γι’ αυτό και επιβάλλεται αναζήτηση και ανεύρεση λύσεων για την αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος». (Κείμενο 1) Να γράψεις μια εισήγηση, που θα την παρουσιάσεις προς συζήτηση στην τάξη σου, για τις λύσεις που μπορούν να δοθούν από το ίδιο το σχολείο, από τους μαθητές και από τους εκπαιδευτικούς, ώστε να αντιμετωπιστεί το σοβαρό πρόβλημα του ρατσισμού σε αυτό. Η έκταση της εισήγησής σου να είναι 350-400 λέξεις.
Μονάδες 30
ΘΕΜΑ 3
«Λοιπόν», του είπε η δεσποινίς, όταν τελείωσε το διάβασμα, «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο; Είναι ελληνικά αυτά; Είναι καν έκθεση αυτή; Πες στη μητέρα σου να ’ρθει που τη θέλω». Πώς νομίζεις ότι συμβάλλουν στο νόημα και το ύφος του κειμένου ο ευθύς λόγος και οι διαδοχικές ερωτήσεις που περιέχει;
Μονάδες 20
ΘΕΜΑ 4
Να ερμηνεύσεις με στοιχεία από το Κείμενο 2 τη στάση της δασκάλας στις εκθέσεις των δύο παιδιών. Ποια συναισθήματα σού προκάλεσε η ανάγνωση του κειμένου και γιατί; Να αναπτύξεις την απάντησή σου σε 100-150 λέξεις.
Μονάδες 15
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΘΕΜΑ 1
1ο υποερώτημα
α. Σωστή
β. Λανθασμένη
γ. Λανθασμένη
δ. Λανθασμένη
ε. Σωστή
2ο υποερώτημα
Στην παράγραφο αυτή ο συγγραφέας διατυπώνει τη θέση ότι ο ρατσισμός είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες «Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε όχι μόνο στους ενήλικες, αλλά και στα παιδιά και στους εφήβους». Αποδεικνύει τη θέση του με έναν συλλογισμό/επιχείρημα και με παραδείγματα. Αφετηρία του συλλογισμού του είναι το γεγονός-προϋπόθεση («Με δεδομένο…») ότι στα σχολεία φοιτούν παιδιά με διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως είναι, για παράδειγμα, η γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, οι αξίες, οι ιδέες, η αναπηρία, οι μαθησιακές δυσκολίες κ.ά. Από τη διαπίστωση αυτή ο συγγραφέας – παραλείποντας ως αυτονόητο ότι ο ρατσισμός οφείλεται σε αρνητική στάση απέναντι στη διαφορετικότητα – οδηγείται στο συμπέρασμα/αποτέλεσμα ότι ο ρατσισμός εκδηλώνεται με τη μορφή διακρίσεων που έχουν σχέση με τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των παιδιών «ο ρατσισμός εκδηλώνεται … της διαφορετικότητας», παρόλο που δεν υπάρχει ακριβής αντιστοιχία στα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στην προϋπόθεση και στα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο συμπέρασμα/αποτέλεσμα.
3ο υποερώτημα
Στο κείμενο ο συγγραφέας επιλέγει τα ρηματικά πρόσωπα:
γ΄ ενικό, π.χ. «εκδηλώνεται»,
γ΄ πληθυντικό, π.χ. «προσδιορίζονται»,
α΄ πληθυντικό, π.χ. «συναντάμε» και
β΄ ενικό, π.χ. «είσαι»
Το ρηματικό πρόσωπο με το οποίο αποδίδονται πιο αντικειμενικά τα νοήματα είναι το γ΄ ενικό και πληθυντικό, επειδή με αυτό δηλώνεται αποστασιοποίηση από τα χαρακτηριστικά, τα γεγονότα και τα φαινόμενα που αναφέρονται, οι κρίσεις και οι απόψεις, που διατυπώνονται στο κείμενο, παρουσιάζονται ως γενικές και καθολικές και όχι ως προσωπικές/υποκειμενικές (του συγγραφέα) ή ομαδικές (μίας κοινωνικής ομάδας, την οποία εκπροσωπεί ο συγγραφέας) και επειδή όταν συνδυάζεται με την παθητική σύνταξη (π.χ. εκδηλώνεται, εστιάζεται κ.λπ.) δίνεται έμφαση σε αυτό που δηλώνεται από το ρήμα και όχι στο πρόσωπο που ενεργεί.
ΘΕΜΑ 2
Προσφώνηση
Κυρία,
Αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες,
Πρόλογος
Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έρχονται όλο και πιο συχνά στο φως της δημοσιότητας φαινόμενα και καταγγελίες για ρατσισμό στα σχολεία. Αποκλεισμός και απομόνωση παιδιών από παρέες, ομαδικά παιχνίδια και κοινωνικές δραστηριότητες, βρισιές, προσβολές, σεξιστικά σχόλια, απειλές, εκφοβισμός και άσκηση σωματικής βίας με θύματα μαθητές δεν είναι σπάνια σε χώρους του σχολείου και, ίσως, έχουν υποπέσει και στη δική μας αντίληψη.
Κύριο μέρος
Τα φαινόμενα αυτά είναι απαράδεκτα και πολύ περισσότερο, όταν συμβαίνουν στον ιερό χώρο του σχολείου, όπου κάθε παιδί πρέπει να είναι και να αισθάνεται ασφαλές, ελεύθερο και ισότιμο με όλα τα άλλα, όπου κάθε παιδί πρέπει να είναι αποδέκτης αγάπης, φιλίας, εκτίμησης και σεβασμού. Η ευθύνη για την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων και την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων ανήκει κυρίως σ’ εμάς και στους δασκάλους μας.
Χρέος των μαθητών είναι:
- Να καταγγέλλουμε οποιοδήποτε ρατσιστικό περιστατικό, παρενόχληση ή συμπεριφορά, ακόμα κι αν αυτή δεν είναι παραβατική, εφόσον έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση, τον αποκλεισμό ή τις διακρίσεις σε βάρος συμμαθητών μας. Η αντίληψη ότι «και να το πούμε, τίποτα δε θα γίνει» είναι λαθεμένη και όχι μόνο δε βοηθάει τα θύματα, τα οποία νιώθουν απροστάτευτα, αλλά εμπεδώνεται και επικρατεί ένα αίσθημα ανοχής του ρατσισμού.
- Να συμπαραστεκόμαστε σε παιδιά που γίνονται δέκτες εκφοβισμού, βίας ή ρατσισμού οποιασδήποτε μορφής.
- Να αποκτήσουμε αντιρατσιστική κουλτούρα δείχνοντας σεβασμό στη διαφορετικότητα, στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα κάθε ατόμου που βρίσκεται στο σχολείο μας, αλλά και έξω από αυτό.
Χρέος των εκπαιδευτικών είναι:
- Να είναι ενήμεροι για τα δικαιώματα του παιδιού, για την παραβίασή τους λόγω ρατσιστικών προκαταλήψεων και διακρίσεων.
- Να διδάσκουν στις/στους μαθήτριες/-τές τους τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
- Να αναστοχάζονται για τις δικές τους απόψεις και στερεότυπα σχετικά με τη διαφορετικότητα. Να αποτελούν θετικά πρότυπα αντιρατσιστικής συμπεριφοράς στην τάξη και στην αυλή, αποφεύγοντας ανέκδοτα ή σχόλια βασισμένα σε στερεότυπα.
- Να αναφέρονται και να συμπεριφέρονται σε όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο.
- Να μιλούν με τα παιδιά και να τους εξηγούν γιατί υπάρχουν και γιατί είναι ωραίο να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Να τους δώσουν να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται και να αντιμετωπίζουν με καχυποψία και φόβο όποιον δεν ανήκει στη δική τους ομάδα ή όποιον σκέφτεται και συμπεριφέρεται διαφορετικά από αυτά. Να καλλιεργούν τον αλληλοσεβασμό.
- Να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένταξη στη σχολική ομάδα των νεοφερμένων μαθητών ή των μαθητών με ειδικά προβλήματα και ανάγκες.
- Να ασκούν ουσιαστική εποπτεία των χώρων του σχολείου στους οποίους πιθανολογείται εκδήλωση εκφοβισμού και βίας μεταξύ των μαθητών. Εάν παρατηρήσουν ρατσιστικά περιστατικά, να παρεμβαίνουν με παιδαγωγικό τρόπο, για να βοηθήσουν, και να εφαρμόζουν τους κανόνες για τη σχολική πειθαρχία με τρόπο που δε θα προσβάλει την αξιοπρέπεια του μαθητή.
- Να ευαισθητοποιούν τους γονείς για το πρόβλημα, στις ατομικές και ομαδικές συνεργασίες και να επιζητούν τη συμβουλή και τη συνεργασία ειδικών για την υποστήριξη παιδιών-θυμάτων και παιδιών δραστών.
Επίλογος
Κυρία, φίλες και φίλοι, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για το οποίο πέφτει θύμα ρατσισμού ένας μαθητής στο σχολείο είναι κοινό χαρακτηριστικό μιας ευρύτερης κοινωνικής ομάδας. Έτσι, με τον σχολικό ρατσισμό, καλλιεργείται εχθρότητα προς όλους όσοι μοιράζονται αυτό το χαρακτηριστικό. Γι’ αυτό η δραστική καταπολέμηση του ρατσισμού στο σχολείο είναι προϋπόθεση για τον περιορισμό και την εξάλειψη του ρατσισμού στην κοινωνία.
Αποφώνηση
Ευχαριστώ.
ΘΕΜΑ 3
Ο ευθύς λόγος προσδίδει στην αφήγηση αμεσότητα και ζωντάνια, καθώς αποτελεί ηχητική εικόνα με την οποία μεταδίδεται αμέσως στον αναγνώστη αυτούσιος ο λόγος του ήρωα, χωρίς την παρέμβαση άλλου αφηγητή. Ο αναγνώστης είναι σε άμεση επαφή με το ύφος του λόγου και τον τόνο της φωνής αυτού που μιλάει και είναι ευκολότερο να κατανοήσει τη διάθεση, τα συναισθήματα, τη στάση και τη σκέψη του. Εδώ ο αφηγητής κατανοεί το αυστηρό ύφος, τον ειρωνικό τόνο «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο;» και την απειλητική διάθεση της δασκάλας «Πες στη μητέρα σου να ’ρθει που τη θέλω». Έτσι κατανοεί το αυστηρό της ήθος και συμμερίζεται τη δύσκολη θέση του μαθητή.
Οι διαδοχικές ερωτήσεις «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο; Είναι ελληνικά αυτά; Είναι καν έκθεση αυτή;» δίνουν γρήγορο ρυθμό στον λόγο και αποτυπώνουν τον εκνευρισμό και την οργή της δασκάλας για την «κακή» έκθεση του μαθητή. Οι ερωτήσεις προσελκύουν το ενδιαφέρον και την προσοχή, κινητοποιούν τη σκέψη και θέτουν με έμφαση τη δυσαρέσκεια και την οργή της δασκάλας για τη συμπεριφορά «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο;» και την επίδοση του μαθητή «Είναι έκθεση αυτή;». Με τις δύο ρητορικές, μάλιστα, που ισοδυναμούν με έντονη άρνηση, η δασκάλα καυτηριάζει τη συμπεριφορά και την επίδοση του μαθητή και εκφράζει τη συνολική αποδοκιμασία της. Έντονη εντύπωση δημιουργεί το ειρωνικό ύφος της πρώτης ερώτησης που επιτρέπει στον αναγνώστη να διακρίνει την αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά της δασκάλας και την έλλειψη αγάπης και κατανόησης προς τους μαθητές της. Έτσι ο ευθύς λόγος και η διαδοχικές ερωτήσεις αποκαλύπτουν το αυστηρό ήθος και την απαράδεκτη συμπεριφορά της δασκάλας και βοηθούν τον αναγνώστη να βιώσει την αφήγηση.
ΘΕΜΑ 4
Η δασκάλα ασκεί αρνητική κριτική στις εκθέσεις και των δύο παιδιών. Χρησιμοποιεί και στις δύο περιπτώσεις απαράδεκτους, απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τόσο για το περιεχόμενο της έκθεσης «είναι καν έκθεση αυτή;», «παιδαριώδεις φλυαρίες», όσο και για τα ίδια τα παιδιά «ως πότε θα μας κάνεις τον έξυπνο;», «Είσαι ένα υπερφίαλο πλάσμα, Χατζηπέτρου». Η δασκάλα δεν μπορεί να εκτιμήσει την ειλικρίνεια του Σακίνου και να την αξιοποιήσει, για να προσεγγίσει και να κατανοήσει το παιδί. Δεν μπορεί επίσης να αξιολογήσει τον προσωπικό και σαφή λόγο της Αστραδενής, ούτε τον αυθορμητισμό και την ευαισθησία της, ούτε τη δημιουργική επίδραση που είχαν τα εκθέματα του Μουσείου στη φαντασία και στο συναίσθημά της. Η δασκάλα έχει ένα στερεοτυπικό πρότυπο για τη μάθηση, τον μαθητή και τον τρόπο που γράφονται οι εκθέσεις και απορρίπτει ό,τι αποκλίνει από αυτό.
Η ανάγνωση του κειμένου μου δημιούργησε συναισθήματα οργής και αγανάκτησης για τη δασκάλα και συμπόνιας και συμπαράστασης για τα παιδιά. Θεωρώ ότι η δασκάλα υποτιμά, δεν αγαπά και δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά, είναι αυταρχική, κακιά και ακατάλληλη για δασκάλα.
Υπαπαντή Η. Ζουρούδη - Σπυρίδων Κ. Κούτρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου