Πρόθεση του συγγραφέα και τρόπος ανάπτυξης μιας παραγράφου

 

 

 

 

«ΜΕ

400

ΛΕΞΕΙΣ»

Ποτέ ένα βιβλίο δεν είναι μόνο αυτό που ορίζεται ως περιεχόμενό του.

Το βιβλίο αυτό είναι «meum magnum opus». Σπούδασα κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μελέτησα τα έργα των αρχαίων ελλήνων και λατίνων συγγραφέων. Μυήθηκα και εμβαπτίστηκα σε αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν στον κόσμο και από το οποίο προέρχονται όλα τα άλλα: στον ορθολογισμό. (Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι Νεοέλληνες τον διαθέτουν.) Αυτόν προσπάθησα, με όση συνέπεια μπορούσα, να εφαρμόσω στις πνευματικές μου δραστηριότητες και να τον μεταδώσω. Με ορθολογισμό, πρωτίστως, πραγματεύομαι και τα θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο αυτό.

 

Ως προς τα εκφραστικά μέσα κανόνας μου είναι να αποφεύγω αυτά που αναφέρει ως σχόλια για τα πρωτόλειά του ο Οδ. Ελύτης: «Ενθουσιασμοί αδικαιολόγητοι, κάποτε, μπορώ να πω, και αντιπαθητικοί, φράσεις με απίθανο αλλά όχι, δυστυχώς, πάντοτε και αβίαστο μήκος, λυρικές εξάρσεις χωρίς αντίκρισμα, γλωσσικοί ακροβατισμοί και φραστικά πυροτεχνήματα, γενικά μια περίσσεια λόγου που, κοντά στ’ άλλα, δε μ’ άφησε ποτέ να μιλήσω με τρόπο ευθύγραμμο γι’ αυτά που αποτελέσανε, πιστεύω, τα κίνητρα και τη δικαίωση της ζωής μου».

Στόχος μου είναι να συμβάλω ώστε να απαλλαγούν τα κείμενα Έκθεσης από το υποτιμητικό σχόλιο-στερεότυπο «Έκθεση Ιδεών», δηλαδή ένα σε γενικές γραμμές φλύαρο, ανούσιο (αν όχι ανόητο) και εκτός πραγματικότητας κείμενο, και να γίνουν κείμενα που διαβάζονται ευχάριστα και εμπνέουν εκτίμηση 

και σεβασμό.

Σπυρίδων Κ. Κούτρας