ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
ΝΕΟ
1ο ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ 1
Όταν ο μιμητισμός γίνεται «τοξικός»!
https://www.google.com/amp/s/www.protothema.gr/blogs/elsabarda/article/1021316/tautoprosopia-kai-psuhopathologia-otan-o-mimitismos-ginetai-toxikos/AMP/ 28.06.2020 08:49 (διασκευή)
Η μίμηση αποτελεί φυσιολογική διαδικασία της εκμάθησης και παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και στην αλληλεπίδραση. Μπορεί να περιλαμβάνει συμπεριφορές, όπως μίμηση μιας δεξιότητας ή και «καθρεφτισμό» – π.χ. μορφασμούς προσώπου, τρόπο ομιλίας κτλ.
Τι γίνεται, όμως, όταν η μίμηση γίνεται ενοχλητική και βρίσκει πρόσφορο έδαφος έκφρασης μέσα από τα social media, με αντιγραφή απόψεων, φράσεων (ατάκες) κτλ. Γιατί κάποιος να μην κολακευτεί από έναν άνθρωπο που ξαφνικά εισβάλλει στη ζωή του, προσπαθεί να συναναστραφεί το κοινωνικό του περιβάλλον –είτε προσωπικό είτε επαγγελματικό– βγάζοντας προς τα έξω μια επανάληψη των όσων εκφράζει ο ίδιος; Γιατί η μίμηση να μην απορρέει από τον θαυμασμό; H απάντησή είναι απλή: διότι αυτός που αντιγράφει την συμπεριφορά κάποιου καλοπροαίρετα, δείχνει και την πηγή θαυμασμού του και δεν προσπαθεί να περάσει ιδέες άλλων ως δικές του ή να υπερβεί τα προσωπικά όρια.
Σε κάποιες περιπτώσεις, η αντιγραφή μπορεί να ξεπεράσει το μέτρο της λογικής. Εκεί βλέπουμε ενήλικες που ουσιαστικά «κλέβουν» την κοινωνική ταυτότητα του στόχου τους. Πιο συγκεκριμένα, ο παθολογικός αντιγραφέας προσκολλάται σε κάποιον που πιστεύει ότι έχει χαρίσματα και φτάνει στο σημείο να αντιγράφει τον τρόπο ομιλίας, τους μορφασμούς, την προφορά ή το λεξιλόγιο, την ενδυματολογική αισθητική, να εισβάλει στο κοινωνικό, διαπροσωπικό και επαγγελματικό του περιβάλλον. Σε γενικές γραμμές, αντιγράφει όλες τις πτυχές της συμπεριφοράς του στόχου του, προκειμένου να μπει στη ζωή του.
Θα αναρωτηθεί κανείς: Μα, μπορεί κάποιος να αντιγράψει τόσες πτυχές και ρόλους ενός ανθρώπου; Φυσικά και όχι, διότι ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Το να προσπαθεί κάποιος σαν παράσιτο να κλέψει την ζωή κάποιου άλλου δεν είναι εφικτό σε καμία περίπτωση και περνάει στα επικίνδυνα όρια της ψυχοπαθολογίας, καθώς και σε πιο ακραίες καταστάσεις, όπως αυτές της παραβατικότητας. Αξίζει να τονιστεί, ότι η εμμονική αντιγραφή οδηγεί στο «stalking»* και είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς ο εμμονικός αντιγραφέας παρακολουθεί εντατικά τον στόχο του, προκειμένου να μπει στον ρόλο του στόχου του.
*stalking: εμμονική παρακολούθηση άλλου ατόμου το οποίο τη νιώθει ως απειλή ή εκφοβισμό.
ΚΕΙΜΕΝΟ 2
Πρότυπα: τα επιλέγουμε ή μας τα επιβάλλουν;
Άρθρο της Δήμητρας Μπαντζή. https://www.psychology.gr/koinoniki-psychologia/7701-protypa-ta-epilegoume-i-mas-ta-epivalloun.html (διασκευή)
Το παιδί που γεννιέται θα έρθει σε έναν κόσμο ήδη διαμορφωμένο και έτοιμο να του ενσταλάξει την γνώση του. Αυτός θα το «σιδερώσει» και θα το «τσακίσει» ανάλογα με τα κοινωνικά πρότυπα. Τα πρώτα ερεθίσματα θα τα δεχτεί μέσω της οικογένειας και του ευρύτερου περιβάλλοντος στο οποίο θα μεγαλώσει.
Η M. Ainsworth διακρίνει τον δεσμό «προσκόλλησης» σε ασφαλή, ανασφαλή και αποδιοργανωμένο/αδιαφοροποίητο. Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και το δεσμό αυτής της «προσκόλλησης» στον πρώτο φροντιστή (π.χ. μητέρα), θα αρχίσει το παιδί να εξωτερικεύει συμπεριφορές, πρωτίστως για την κάλυψη των άμεσων αναγκών του. Η ποιότητα της προσκόλλησης θα δημιουργήσει τα εσωτερικά μοντέλα που θα αναπτύξει και θα θέσει τις βάσεις για το άτομο που θα εξελιχθεί. Το άτομο θα αντιγράψει τις εκφράσεις, τις φοβίες, τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων και τις συμπεριφορές των προτύπων οικογένειας (γονέων και αδελφών), όπως και του ευρύτερου περιβάλλοντος (δασκάλων, συμμαθητών και κοινωνικών προτύπων).
Ένα ήρεμο και υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, με συναισθηματική σταθερότητα, ενισχύει την αναπτυξιακή διαδικασία του βρέφους, την επικοινωνία, την ατομικότητά του. Του δίνει τα πρώτα εφόδια για την κοινωνική του προσαρμοστικότητα και την ανακάλυψη των ατομικών του χαρακτηριστικών, την αυτοαντίληψη και την εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Αντίθετα, σε ένα περιβάλλον όπου το άτομο βιώνει οικογενειακή βία, κακοποίηση, συναισθηματική αποστέρηση ή αδιαφορία, καταγράφει αυτές τις τραυματικές εμπειρίες, σημειώνοντας υψηλά επίπεδα άγχους που δυσχεραίνουν την ομαλή αναπτυξιακή του διαδικασία.
Η εθνικότητα, η θρησκεία, η παιδεία, ο πολιτισμός, τα κοινωνικά χαρακτηριστικά, οι κανόνες, η ιστορία είναι η «μήτρα» που εκκολάπτει και δίνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στους ανθρώπους που περικλείει. Η εξιδανίκευση προτύπων στον αθλητισμό, στην επιστήμη, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στη μουσική, στη ζωγραφική, λειτουργεί θετικά ως έμπνευση, επιρροή και στόχος για τον δρόμο που θα ακολουθήσει το άτομο. Έτσι θα εξελιχθεί ως άτομο και θα εξελίξει και τον τομέα του.
Σε αυτά –ιδανικά– θα πρέπει να βάλει τη δικιά του προσωπικότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά και να δώσει το μοναδικό, δικό του στίγμα που θα το κάνει ξεχωριστό.
ΚΕΙΜΕΝΟ 3
Φώτα φωτιάς
[Πενταδάκτυλος]
«Αυτόφωτα είδωλα», Κ. Πιριπίτση, εκδ. Ιωλκός, σελ. 14.
Μόνο τα φώτα από το δρόμο
και ένα αυτοκίνητο να περνά κάθε μια ώρα,
ένα τραγούδι να με ξυπνά μελωδικά
και να βυθίζομαι στα πριν, στα τωρινά.
Απέναντι το ίδιο παράθυρο δεν καλοανοίγει να με καλεί.
Σηκώνομαι, κοντά του πάω και αυτό με αφήνει έξω να δω.
Τώρ’ αυτοκίνητα δεν περνούν και όσοι περνούνε, σταματούν.
Μα να! Φως! Βλέπω φως επάνω στο βουνό!
Έσβησαν όλα μα αυτό φώτιζε.
Έλαμπε τόσο που με τύφλωσε και χάμω με έριξε.
Και έμεινα εκεί.
Τυφλωμένη! Νικημένη!
Από ξένο φως.
Απ’ το δικό μου το παράθυρο.
ΘΕΜΑΤΑ
ΘΕΜΑ 1
Να αποδώσετε περιληπτικά σε μία παράγραφο 60-70 λέξεων τη συμπεριφορά του παθολογικού αντιγραφέα και τις καταστάσεις στις οποίες μπορεί να τον οδηγήσει η εμμονική αντιγραφή, σύμφωνα με το Κείμενο 1.
Μονάδες 20
ΘΕΜΑ 2
Ερώτημα 1ο
Να γράψετε στο τετράδιό σας δίπλα στον αριθμό της Στήλης Α το γράμμα από τη Στήλη Β που αντιστοιχεί στην ορθή απάντηση, με βάση το περιεχόμενο του Κειμένου 2 (χωρίς αναφορά σε χωρία του κειμένου):
Στήλη Α Στήλη Β
1. Στην πρώτη παράγραφο α. διαμορφώνεται ανεξάρτητα από το περιβάλλον
υποστηρίζεται ότι το παιδί στο οποίο μεγαλώνει
που γεννιέται β. είναι ήδη διαμορφωμένο και έτοιμο ως προς
τις γνώσεις του.
γ. διαμορφώνεται σύμφωνα με τα κοινωνικά
πρότυπα του κόσμου στον οποίο έρχεται.
2. Στη δεύτερη παράγραφο α. θέτει τις βάσεις για το άτομο που θα
υποστηρίζεται ότι η ποιότητα θα εξελιχθεί.
της «προσκόλλησης» στον
πρώτο φροντιστή (π.χ. μητέρα) β. καθορίζεται από τις φοβίες του ατόμου.
γ. λειτουργεί ανεξάρτητα από τη μετέπειτα
εξέλιξη του παιδιού.
3. Στην τρίτη παράγραφο α. τα υψηλά επίπεδα άγχους από
υποστηρίζεται ότι την ομαλή κακοποιητικές συμπεριφορές.
αναπτυξιακή διαδικασία του
παιδιού δυσχεραίνουν
β. το ενδιαφέρον και το υποστηρικτικό
οικογενειακό περιβάλλον.
γ. η λανθασμένη εικόνα που έχει για τον
εαυτό του.
4. Στην τέταρτη παράγραφο α. τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι
αναφέρεται ότι γενετικά καθορισμένα. β. η εξέλιξη του ατόμου εξαρτάται από τον
τομέα απασχόλησής του.
γ. τα εξιδανικευμένα πρότυπα σε
δημιουργικούς τομείς λειτουργούν θετικά
στην εξέλιξη του ατόμου.
5. Στην πέμπτη παράγραφο α. να έχει ιδανικά.
αναφέρεται ότι ο άνθρωπος
για να γίνει ξεχωριστός πρέπει
β. σε ό,τι κάνει να δώσει το δικό του
στίγμα.
γ. να κάνει πράξεις που θα τον στιγματίσουν.
Μονάδες 15
Ερώτημα 2ο
α. Στην τελευταία παράγραφο του Κειμένου 1 ο/η συντάκτης/-τρια διατυπώνει το ερώτημα «Μα, μπορεί κάποιος … ενός ανθρώπου;». Τι πετυχαίνει επικοινωνιακά και δομικά με τη χρήση του; (μονάδες 6)
β. Πώς ερμηνεύετε τη χρήση των εισαγωγικών στη λέξη «καθρεφτισμό», στην πρώτη παράγραφο του Κειμένου 1, και της παρένθεσης (δασκάλων … προτύπων), στη δεύτερη παράγραφο του Κειμένου 2; (μονάδες 4)
Μονάδες 10
Ερώτημα 3ο
Ποια είναι η πρόθεση της αρθρογράφου στην τρίτη παράγραφο του Κειμένου 2 «Ένα ήρεμο … διαδικασία» (μονάδες 4) και πώς ο τρόπος με τον οποίο την αναπτύσσει (μονάδες 3) εξυπηρετεί την πρόθεσή της αυτή; (μονάδες 3)
Μονάδες 10
ΘΕΜΑ 3
Πώς επιδρά το φως στο ποιητικό υποκείμενο; Να ερμηνεύσετε την επίδρασή του αξιοποιώντας κατάλληλους κειμενικούς δείκτες. Ποιες σκέψεις και συναισθήματα σας προκάλεσε η ανάγνωση του κειμένου; Να αναπτύξετε την απάντησή σας σε 150-200 λέξεις.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ 4
Στο Κείμενο 2 η αρθρογράφος διατυπώνει την άποψη ότι τα πρότυπα συμβάλλουν στην εξέλιξη του ατόμου και του τομέα στον οποίο επιδίδεται «Έτσι θα εξελιχθεί ως άτομο και θα εξελίξει και τον τομέα του» (τέταρτη παράγραφος).
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την παραπάνω άποψη της αρθρογράφου; Υποστηρίξτε την απάντησή/θέση σας με τα κατάλληλα επιχειρήματα και, εφόσον συμφωνείτε, δείξτε με ποιες προϋποθέσεις μπορεί η μίμηση προτύπων να λειτουργεί θετικά στην εξέλιξη του ατόμου και του τομέα του.
Αξιοποιώντας δημιουργικά τα Κείμενα 1 και 2 να παρουσιάσετε τις απόψεις σας σε άρθρο 350-400 λέξεων, που θα δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του σχολείου σας.
Μονάδες 30
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΘΕΜΑ 1
Σχετικά με τη συμπεριφορά του παθολογικού αντιγραφέα, αναφέρεται στο κείμενο ότι αυτός θεωρεί το άτομο που μιμείται χαρισματικό, αντιγράφει τη ζωή του σε κάθε εκδήλωσή της, υποδύεται τους ρόλους του και προσπαθεί να μπει στο κοινωνικό του περιβάλλον. Ο ανέφικτος στόχος του να γίνει σαν και εκείνο τον οδηγεί σε ψυχικά νοσηρές καταστάσεις, σε παραβατική συμπεριφορά ακόμα και σε εμμονική παρακολούθηση κάθε πτυχής της ζωής του.
ΘΕΜΑ 2
Ερώτημα 1ο
1. γ
2. α
3. α
4. γ
5. β
Ερώτημα 2ο
α. Με τη χρήση του ερωτήματος αυτού ο/η συντάκτης/-τρια επικοινωνιακά πετυχαίνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον και να προσελκύσει την προσοχή του αναγνώστη, να κινητοποιήσει τη σκέψη του, να δώσει αμεσότητα, ζωντάνια στον λόγο του, καθώς με την ευθεία ερώτηση δίνεται η αίσθηση διαλόγου με αυτόν. Η αμεσότητα επιτείνεται και με την προφορικότητα που προσδίδει στον λόγο η χρήση του «Μα». Δίνει επίσης, υφολογική ποικιλία στον λόγο του (συνομιλιακό ύφος). Έτσι, επικοινωνεί καλύτερα με τον αναγνώστη.
Δομικά με το ερώτημα εισάγει στο θέμα και στις πληροφορίες νέας παραγράφου και πετυχαίνει τη μετάβαση σε αυτή και τη συνοχή της με όσα προηγούνται.
β. Η λέξη «καθρεφτισμός» κλείνεται σε εισαγωγικά, γιατί χρησιμοποιείται με τη μεταφορική της σημασία, για να αποδοθούν παραστατικά τα αντικείμενα και ο τρόπος μίμησης.
Μέσα στην παρένθεση κλείνονται πληροφορίες με τις οποίες επεξηγείται και γίνεται συγκεκριμένος και κατανοητός ο όρος «του ευρύτερου περιβάλλοντος». Οι πληροφορίες, αν και θα μπορούσαν να παραλειφθούν, παρατίθενται, γιατί έτσι ο συγγραφέας επικοινωνεί σαφέστερα και καλύτερα με τον αναγνώστη.
Ερώτημα 3ο
Πρόθεση της αρθρογράφου στην παράγραφο αυτή είναι να ενημερώσει, να πείσει και τελικά να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη για την καθοριστική επίδραση που έχει το οικογενειακό περιβάλλον στην ανάπτυξη και στη διαμόρφωση του παιδιού. Αναπτύσσει την παράγραφο με σύγκριση και αντίθεση. Αντιθέτει το ευνοϊκό για την ανάπτυξη του παιδιού οικογενειακό περιβάλλον (α΄ μέλος της αντίθεσης) προς αυτό που προκαλεί τραυματικές εμπειρίες στο παιδί (β΄ μέλος της αντίθεσης). Ενδεικτική είναι η χρήση της διαρθρωτικής λέξης «Αντίθετα». Αυτός ο τρόπος ανάπτυξης εξυπηρετεί την πρόθεση της αρθρογράφου καθώς τονίζονται οι διαφορές ανάμεσα στα δύο μέλη της αντίθεσης και ιδιαίτερα τα αποτελέσματα που έχει για το παιδί το ευνοϊκό σε αντίθεση με το στερητικό και κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον. Έτσι, πείθει και ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη.
ΘΕΜΑ 3
Με εναλλασσόμενες θεατρικές σκηνές και με την αμεσότητα του α΄ ενικού προσώπου «με, να βυθίζομαι, σηκώνομαι» το ποιητικό υποκείμενο περιγράφει την επίδραση που της ασκεί το φως. Αρχικά τα φώτα του δρόμου, οι προβολείς του ανά ώρα διερχόμενου αυτοκινήτου και το ημίφως του δωματίου δημιουργούν κατάλληλη ατμόσφαιρα για αναπόληση και αναστοχασμό, όπως παραστατκά περιγράφει η οπτικοακουστική εικόνα «Μόνο τα φώτα του δρόμου … στα τωρινά». Με μικροπερίοδο και ελλειπτικό προφορικό λόγο «Μα να! Φως! Βλέπω φως επάνω στο βουνό!» αποδίδεται ζωντανά η ευχάριστη έκπληξη που της δημιουργεί, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και την ακινησία, το «φως επάνω στο βουνό», ενώ η χρήση των θαυμαστικών αποτυπώνει την ένταση του βιώματος. Το εκθαμβωτικό φως, που είναι «ξένο» και που μόνη της θέλησε να το δει «από το δικό μου παράθυρο», την τυφλώνει και τη ρίχνει χάμω εξουδετερωμένη «Τυφλωμένη! Νικημένη!».
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ποιητική αφήγηση έχει συμβολικό χαρακτήρα και ότι το φως (στίχοι 7-13) μπορεί να συμβολίζει μια ιδέα, ένα πρότυπο, ένα ιδανικό που σε περιόδους «σκοτεινές» και τελματωμένες εμφανίζεται, κατακλύζει, συγκλονίζει τον άνθρωπο και πυροδοτεί τον ψυχισμό και τη δράση του δίνοντας νέες ενθουσιώδεις προοπτικές στη ζωή του.
Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η θεατρικότητα της αφήγησης και συμμερίστηκα τα συναισθήματα του ποιητικού υποκειμένου (ενσυναίσθηση): ηρεμία και γαλήνη, αλλά και περιέργεια, ευχαρίστηση, έκπληξη, κατάπληξη, θαυμασμό. Αναλογίστηκα πόσο απαραίτητο και πολλαπλά ευεργετικό είναι το φως! Σκέφτηκα, επίσης, ότι η καθοριστική και απόλυτα θετική επίδραση ενός προτύπου, ενός ιδανικού μόνο με εκτυφλωτικό φως μπορεί να εικονοποιηθεί!
ΘΕΜΑ 4
Τίτλος: Τα πρότυπα εμπνέουν ή περιορίζουν;
Πρόλογος
Στην εποχή μας εκθειάζονται η ελευθερία, η πρωτοτυπία, η ιδιαιτερότητα, η αμφισβήτηση, η απόκλιση από το κοινώς αποδεκτό, η εξαίρεση από τον κανόνα, ο αντισυμβατισμός. Ποια θέση μπορούν, λοιπόν, να έχουν σε τέτοιο κόσμο τα πρότυπα, που εξ ορισμού θεωρούνται δεδομένα, στατικά και περιοριστικά; Μπορούν να συμβάλλουν στην εξέλιξη του ατόμου και στον τομέα δημιουργίας του;
Κύριο μέρος
Α΄ νοηματική ενότητα
Απάντηση/θέση
Η άποψή μου είναι, όσο αντιφατικό κι αν φαίνεται, πως ναι, τα πρότυπα μπορούν να συμβάλλουν στην εξέλιξη του ατόμου και της δημιουργίας του. Ως πρότυπα νοούμε, γενικά, πρόσωπο, αξία, έργο ή τρόπο ζωής που μπορεί να χρησιμεύει ως παράδειγμα προς μίμηση.
Τεκμηρίωση
- Τα πρότυπα, είτε πρόκειται για πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος είτε για πρόσωπα με μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα, ασκούν, πρωτίστως, παιδευτική επίδραση στο άτομο. Το διαπαιδαγωγούν. Με το παράδειγμά τους και τη δράση τους συντελούν στη διαμόρφωση υπεύθυνου και ακέραιου χαρακτήρα, στη βελτίωσή του. Το μαθαίνουν να έχει αξίες και στόχους στη ζωή του, να προσηλώνεται σε αυτούς και να εργάζεται για την πραγματοποίησή τους και για το καλό του κοινωνικού συνόλου.
- Με το έργο τους προσφέρουν γνώσεις στον τομέα στον οποίο επιδίδονται, στην επιστήμη, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, προβληματίζουν, εμπνέουν και δίνουν κίνητρο και ώθηση για περαιτέρω έρευνα για την επαλήθευση ή για τη διάψευση των γνώσεων και των μεθόδων που ισχύουν. Συντελούν στην πνευματική ωρίμαση του ατόμου, από την οποία θα πηγάσει, τελικά, η κριτική, η αμφισβήτηση, η αναθεώρηση και η εξέλιξη.
Β΄ νοηματική ενότητα
Προϋποθέσεις με τις οποίες μπορεί η μίμηση προτύπων να λειτουργεί θετικά στην εξέλιξη του ατόμου και του τομέα του.
Η θετική λειτουργία των προτύπων ισχύει, εφόσον:
- Το άτομο δε μιμείται και δεν αντιγράφει άκριτα τα πρότυπά του, σε βαθμό ταύτισής του με αυτά, ώστε να χάνει την αυθεντικότητά του, τη φυσικότητα και τη μοναδικότητα της προσωπικότητάς του. Απεναντίας, πρέπει να διατηρεί την πνευματική ανεξαρτησία του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και την αυτοεκτίμησή του.
- Έχει συνείδηση ότι η μίμηση κανενός προτύπου δεν είναι αρκετή, για να κάνει κάποιος κάτι ξεχωριστό στη ζωή του. Χρειάζεται γνώση, προσπάθεια και αγώνας.
Επίλογος
«Χωρίς πρότυπα δεν πάμε μπροστά. Δεν υπάρχει η “τελική αιτία”, το κίνητρο που μας κινεί. Δεν έχουμε κάτι προς το οποίο τείνουμε, που να μας οδηγεί. Παραμένουμε στο τέλμα.» (Νίκος Δήμου). Φτάνει να γίνεται επιλογή των κατάλληλων προτύπων και να έχουμε εμείς, με τη δική μας κρίση και βούληση, τον τελευταίο λόγο στις επιλογές και στις αποφάσεις μας.
Για τη συγγραφή του κριτηρίου προσομοίωσης συνεργάστηκαν οι Σπυρίδων Κ. Κούτρας, Υπαπαντή Η. Ζουρούδη, Γλυκερία Ι. Βογιατζή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου