Βία κατά των γυναικών
Οι διεθνείς συμβάσεις αναγνωρίζουν τη βία κατά των γυναικών ως μορφή διάκρισης που εμποδίζει σοβαρά την ικανότητα των γυναικών να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους σε ισότιμη βάση με τους άνδρες.
Η βία κατά των γυναικών περιλαμβάνει τα περιστατικά οικιακής βίας, όπως ξυλοδαρμό, απειλές, βρισιές, εκφοβισμό, υποτιμητική συμπεριφορά και ταπείνωση, κοινωνική απομόνωση, παρακολούθηση της προσωπικής ζωής, τις σεξουαλικές επιθέσεις και τους βιασμούς, τον εξαναγκασμό στην πορνεία, τον εξαναγκασμό στον γάμο και τον γάμο παιδιών και άλλες μορφές εκμετάλλευσης των γυναικών. Ορίζεται ως: «κάθε πράξη βίας βάσει φύλου, η οποία επιφέρει ή είναι πιθανό να επιφέρει σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο σε γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και των απειλών για τέτοιες πράξεις, του εξαναγκασμού ή της αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας είτε συμβαίνει στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή».
Στοιχεία έρευνας, που έχει διεξαχθεί παγκοσμίως για τη βία κατά των γυναικών, δείχνουν ότι 1 στις 3 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί σωματική βία από την ηλικία των 15 ετών και άνω, 1 στις 2 γυναίκες έχει βιώσει ψυχολογική βία από τον σύντροφό της, 1 στις 8 γυναίκες έχει υποστεί οικονομική βία από τον σύντροφό της, 1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού, 1 στις 3 γυναίκες έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στον χώρο εργασίας, 1 στις 5 νεαρές γυναίκες, μεταξύ 18-29 ετών, έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στο Διαδίκτυο, 1 στις 5 γυναίκες έχει εξακολουθητική παρακολούθηση, 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας στην ΕΕ.
Στο σπίτι της, στον ιδιωτικό της, συνήθως, χώρο, όπου κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη -περισσότερο από οπουδήποτε αλλού- να νιώσει ασφάλεια, αγάπη, στοργή και αφοσίωση, η γυναίκα εισπράττει συναισθήματα μίσους και βίαιη συμπεριφορά.
Η πιο συχνή βία κατά των γυναικών προέρχεται από τον σύζυγο ή τον ερωτικό σύντροφό της. Αποτελεί έκφραση της σωματικής ισχύος του άνδρα απέναντι στη γυναίκα και επηρεάζεται από τα στερεότυπα. Τα στερεότυπα αυτά περιλαμβάνουν την πεποίθηση ότι τέτοιου είδους βία είναι κάτι υποφερτό, φυσιολογικό ή νόμιμο, την αξιολόγηση των παραδοσιακών ρόλων των δύο φύλων (για παράδειγμα, την αντίληψη ότι η εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς αποτελεί βάσιμο τρόπο έτσι ώστε να αποδείξει κάποιος άνδρας τον ανδρισμό του ή ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που ευθύνονται για τέτοιου είδους κακοποίηση) και τη διατήρηση της ανισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών.
Η βία κατά των γυναικών μπορεί να προκαλέσει σοβαρές σωματικές και νοητικές συνέπειες, οι οποίες να αφορούν: φόβο, άγχος, απώλεια αυτοεκτίμησης, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, κατάθλιψη, σωματικές κακώσεις, αναπηρίες, χρόνια προβλήματα υγείας, διαταραχές μετατραυματικού στρες μέχρι και θάνατο.
Η βία που υφίσταται η γυναίκα δεν αποκαλύπτεται πάντα. Δεν είναι εύκολο στη γυναίκα να παραδεχτεί ότι υφίσταται οποιαδήποτε μορφή βίας ούτε και να ξεφύγει από μια τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της πίεσης που της ασκεί ο θύτης: επίρριψη ευθυνών σε αυτή, ενοχές, εκβιασμοί, απειλή άσκησης σωματική βίας ή υποκριτική έκφραση μεταμέλειας.
Η γυναίκα που βιώνει οποιαδήποτε μορφή βίας στην οικογένεια δεν πρέπει να μένει μόνη της και αβοήθητη, αλλά να προσπαθήσει να βρει τη δύναμη να αναζητήσει βοήθεια. Η ανοχή και η σιωπή το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν το πρόβλημα. Με την κατάλληλη ψυχολογική στήριξη, η γυναίκα μπορεί να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή της, να πιστέψει ξανά στον εαυτό της και να δημιουργήσει τη ζωή και τη σχέση που πραγματικά επιθυμεί και της αξίζει.
Σπυρίδων Κ. Κούτρας, Πειστικός Λόγος, Θέματα σύγχρονου προβληματισμού, έκδ. Σαββάλας, Αθήνα, 2020
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου