Αξιοποίηση ποιήματός μου ως λογοτεχνικού κειμένου από τον συνάδελφο Παναγιώτη Γαλάνη.
(Ανάρτηση στο Facebook)
ΚΕΙΜΕΝΟ 3
Εδώ και καιρό
ψάχνει να βρει
ένα
nickname
Να παραμένει
ίδιος
κι άλλος
να φαίνεται
Ένα
ψευδώνυμο
που να μην περνάει
απαρατήρητο
Να γράφεται
και να μπαίνει
ως υπογραφή
με συνεχή
ξενική γραφή
Να υποβάλλει
Ένα όνομα
με ιστορία
Eumenes
ας πούμε
Ή
μια αντωνυμία
outis
ή
essena
ή
– καλύτερα –
σε πρώτο πρόσωπο
emena
Και
– επιτέλους –
αν είναι
να βελτιώσει
το profile
ας γίνει
η αντωνυμία
κύριο
όνομα…
Σπυρίδων Κ. Κούτρας, Αθήνα (δημοσιευμένο στο διαδίκτυο)
Γ1.
Ποιο είναι το βασικό θέμα που αναδεικνύεται, κατά τη γνώμη σας, μέσα από τους στίχους του Κειμένου 3; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας κάνοντας αναφορά σε 3 κειμενικούς δείκτες. Ποια η άποψή σας σχετικά με τα ψευδώνυμα στα ΜΚΔ; Να αναπτύξετε τις σκέψεις σε 150- 200 λέξεις.
Ενδεικτική απάντηση.
Το ποίημα «Η Αντωνυμία» είναι ένα επίκαιρο, στοχαστικό σχόλιο πάνω στην ταυτότητα και την εικόνα του εαυτού στα ψηφιακά περιβάλλοντα. Με όπλο την ειρωνεία και τον γλωσσικό πειραματισμό το ποιητικό υποκείμενο αναδεικνύει την αγωνιώδη προσπάθεια του ατόμου για διαφοροποίηση και για αναζήτηση ταυτότητας μέσα σε έναν κόσμο συνεχούς αναπαράστασης. Ειδικότερα μέσα από τη νοηματική αντίθεση («Να παραμένει\ίδιος\κι άλλος\να φαίνεται»), φανερώνεται η επιδίωξη των ατόμων να φορούν ένα προσωπείο και να εκδηλώνουν στις κοινωνικές τους συναναστροφές άλλα χαρακτηριστικά, πιο προσφιλή, ώστε να βρίσκονται στο επίκεντρο. Με τις βουλητικές προτάσεις, παράλληλα, («ψάχνει να βρει», «να μπαίνει», «να υποβάλλεται»), δείχνει την έντονη επιθυμία των χρηστών του διαδικτύου να διαθέτουν τα κατάλληλα μορφικά στοιχεία, ώστε να επιτύχουν τη διάδραση και τον εντυπωσιασμό. Εντός της διπλής παύλας (-καλύτερα-) παρατίθεται ένα προσωπικό σχόλιο της ποιητικής φωνής, στο οποίο τονίζεται ο εγωκεντρισμός και η ανάγκη των ατόμων για επιβεβαίωση και επικύρωση των πράξεων τους, η οποία προεκτείνεται και στην (αυτο)εικόνα των χρηστών. Αξίζει ακόμα να επισημανθεί ότι η αναφορά\ιστορικό παράδειγμα του Ευμένη (“Eumenes”), αποτυπώνει τη χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυταξία του χρήστη, ο οποίος μέσω του παραλληλισμού\υιοθέτηση αυτού του ονόματος προσπαθεί να ξεχωρίσει στο σύνολο των «λογαριασμών». Τέλος, η επανάληψη της λέξης «αντωνυμία», στον τίτλο, αλλά και στο τέλος του ποιήματος αποτελεί μια κορύφωση, τον τελικό στόχο που είναι η αναγνώριση του εαυτού μέσω της αντωνυμίας (που δείχνει απλώς το πρόσωπο), η οποία θα αντικαταστήσει το κύριο όνομα (που δηλώνει ταυτότητα και παρουσία), και συνακόλουθα την πλήρη αλλοτρίωση και η απώλεια κάθε ιδιαίτερου χαρακτηριστικού.
Πρόσθετοι κειμενικοί δείκτες:
· αντωνυμίες: εμένα, emena, essena, outis, προσωπική διαδικασία η ανεύρεση ψευδώνυμου.
· «Εδώ και καιρό»: χρονική διάρκεια. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χώρος ή χρόνος, αυτό προσδίδει καθολικότητα\διαχρονικότητα.
· λεξιλόγιο από τον ψηφιακό κόσμο: nickname, profile.
· Αλλαγή γλώσσας (ελληνικά – αγγλικά – λατινικά): Αυτό δείχνει τη διεθνή, πολυγλωσσική φύση της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένη ταυτότητας.
· Επαναλήψεις: «Ένα / ένα / ένα», δείχνουν έμφαση και εμμονή.
· Κοφτός λόγος\στίχος: όπως ψηφιακή μορφή γραφής.
· Η αναφορά στην Οδύσσεια με το outis (κανένας) δείχνει ότι η ανωνυμία μπορεί να κρύβει μια στρατηγική (εντυπωσιασμός).
Στην εποχή της ψηφιακής έκθεσης, η χρήση ψευδωνύμων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αποτελεί απλώς μια πρακτική προστασίας της ιδιωτικότητας, αλλά μια βαθύτερη πράξη αυτοπροσδιορισμού. Ο άνθρωπος σήμερα, χαμένος ανάμεσα σε αμέτρητες ταυτότητες, δημόσιες εικόνες και κοινωνικές προσδοκίες, επιλέγει συχνά να κατασκευάσει έναν εαυτό όχι για να κρυφτεί, αλλά για να εκφραστεί με μεγαλύτερη ελευθερία. Το ψευδώνυμο λειτουργεί σαν προσωπική μάσκα — όχι για εξαπάτηση, αλλά για απόδραση από το βάρος του «κανονικού» ονόματος, του ονόματος που κουβαλά κοινωνικούς ρόλους, οικογενειακές προσδοκίες ή παρελθόντα στίγματα. Μέσα από αυτό το ψηφιακό όνομα, ο άνθρωπος διεκδικεί το δικαίωμα να είναι κάποιος άλλος, ή ίσως —παραδόξως— περισσότερο ο εαυτός του. Πρόκειται τελικά για μια υπαρξιακή αναζήτηση· μια προσπάθεια να ορίσει κανείς την ταυτότητά του όχι όπως του αποδόθηκε, αλλά όπως την επιλέγει. Μια τέτοια στάση δε με βρίσκει σύμφωνο\σύμφωνη, καθώς θεωρώ ότι είναι σημαντικό κάθε χρήστης να διατηρεί το πραγματικό του όνομα που συνεπάγεται αυθεντικότητα και μοναδικότητα. Σε μια εποχή του «φαίνεσθαι» ας βγάλουμε στην επιφάνεια το «είναι» μας, άφοβα.
—————————————————————————
Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον κύριο Σπυρίδων Κούτρας και για το ποίημά του αυτό, αλλά και για τη γενικότερη προσφορά του στον κλάδο μας και να ζητήσω μία συγγνώμη για τον ενθουσιασμό μου να αξιοποιήσω το ποίημά του χωρίς να τον έχω ρωτήσει.
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τους μαθητές μου, Ανδριάνα και Σπυρίδωνα, της Γ´ Λυκείου που με βοήθησαν πολύ με τη σύνθεση του παρόντος ερμηνευτικού σχολίου!
Επιτυχία να έχετε σε λίγες μέρες!!!
Καλή δύναμη συνάδελφοι!
Και καλή αξιοποίηση!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου